مولانا (رومی)

هر از گاهی به کوه ها سر میزنم آهوها حوالی کوه ها پرسه میزنند. مولانا (رومی)...

ای دوست قبولم کن و جانم بستان مستم کن و از هر دو جهانم بستان با هرچه دلم قرار گیرد با تو آتش به من اندر زن و آنم بستان ای زندگی تن و توانم همه تو جانی و دلی ای دل و جانم همه تو تو هستی من شدی از آنی همه من من نیست شدم در تو از آنم همه تو خود ممکن آن نیست که بردارم دل آن به که به سودای تو بسپارم دل گر من به غم عشق تو نسپارم دل دل را چه کنم بهر چه می دارم  دل در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است از درد تو هیچ روی درمانم نیست درمان که کند مرا که دردم هیچ است من بودم و دوش آن بت بنده نواز از من همه لابه بود از وی همه ناز شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید شب را چه کنم حدیث ما بود دراز دلتنگم و دیدار تو درمان من است بی رنگ رخت زمانه زندان من است بر هیچ دلی مباد بر هیچ تنی آن کز قلم تو بر جان من است ای نور دل و دیده و جانم چو نی وی آرزوی هر دو جهانم چو نی افغان کردم بر آن فغانم می سوخت خامش کردم چو خامشانم می سوخت از جمله کران ها برون کرد مرا  رفتم به میان و در میانم می سوخت من درد تو را ز دست آسان ندهم دل برنکنم به دوست تا جان ندهم بی بال و پر اندر پی تو می پرم من که شده ام چو کهربایی تو مرا غم را بر او گزیده می باید کرد و ز چاه طمع بریده می باید کرد مولانا (رومی)...ادامه مطلب